Daniëlle - genezen van levenslange arthritis

Daniëlle - severe joint problems and immobility (see also video below)

Ongeveer vanaf mijn puberteit begon ik af en toe last te krijgen van stijve, gezwollen en pijnlijke gewrichten. Zowel de kleine als de grote gewrichten deden daar aan mee. Ik besteedde er niet te veel aandacht aan want de verschijnselen waren niet constant aanwezig. Met diverse huismiddeltjes en uitgekiende voeding heb ik mij jarenlang gered, uiteindelijk zelfs tot mijn 50ste jaar, maar de bewegingsbeperking en zwelling van diverse gewrichten waren geleidelijk toch zo toegenomen en tenslotte permanent aanwezig, dat een reumatoloog werd geraadpleegd.

Die constateerde een chronische artritis en zag geen andere oplossing dan levenslang medicijngebruik. Dat sloeg ik af omdat de specialist eerlijk bekende dat mijn kwaal er niet van zou genezen. Tijdens lange vakanties had ik inmiddels ontdekt dat ik in het warme droge klimaat van Zuid Frankrijk veel minder last had van mijn gewrichten dan in Nederland. Gezien de ernst van deze klachten besloten mijn man en ik daarom te verhuizen naar de Côte d’Azur. Dat liever dan permanent medicijnen slikken die de kwaal slechts kunnen onderdrukken. Die beslissing betekende wel een hele ingreep in ons leven. Vooral voor mijn man, die heel ander werk moest zien te vinden en voor mijn twee zoons. Eén van hen bleef achter in een pied à terre dat we in Amsterdam aanhielden.

In Frankrijk verdwenen mijn gewrichtsklachten in enkele maanden en dat bleef zo gedurende een jaar of acht, negen. Toen begon alles weer van voren af aan. In de winter van 2008 kwamen mijn klachten tenslotte weer in alle hevigheid terug en zetten ze zich op twee plaatsen vast. Mijn rechter hand kon ik totaal niet meer gebruiken, de pols was pijnlijk en gezwollen; ik droeg steeds een mitella. Ook mijn linker voet en enkel waren pijnlijk en gezwollen, de vingers van mijn rechter hand functioneerden niet meer. Ik liep moeizaam en met veel pijn. Opnieuw bezocht ik de reumatoloog; ditmaal in Nice. De uitslag van zijn onderzoek en zijn advies waren precies hetzelfde als ik tien jaar eerder van zijn Nederlandse collega te horen kreeg: we kunnen de ontstekingsklachten onderdrukken met medicijnen en de pijnklachten zullen daardoor verminderen, maar de kwaal gaat helaas verder. Ook is er vroeg of laat kans op vervelende bijwerkingen van de medicijnen.

Een gelukkig toeval bracht mij na vele jaren opnieuw in contact met dokter Kunst, die mij twintig jaar eerder met probiotica en een dieet had afgeholpen van een maandenlang zeurende ontsteking in mijn buik als nasleep van een verwijdering van de baarmoeder. Een langdurige antibiotische kuur van de gynaecoloog hadden daar toentertijd niet voor geholpen. Ik bleef vervelende klachten houden waarvoor de specialist geen oplossing had.

In die tijd had ik eigenlijk al gewrichtsklachten in lichte mate, maar het heeft zeker tien jaar geduurd na die operatie voordat de gewrichtsklachten zo toenamen dat ze ondragelijk werden. Daardoor had ik zelf geen verband gelegd tussen beide feiten toen ik in 2008 opnieuw bij dokter Kunst in behandeling kwam. Hij vertelde mij direct dat er een verband kon zijn tussen doorgemaakte ontstekingen in mijn verleden en mijn gewrichtsklachten. Bacteriële resten van schijnbaar genezen, acute ontstekingen kunnen volgens hem in het lichaam achterblijven. Die resten kunnen het afweersysteem lange tijd in een alarmfase houden zonder dat dit tot duidelijke ziekteverschijnselen hoeft te leiden. Als na verloop van tijd de maat vol is kan een chronische ziekte uitbreken, ogenschijnlijk zonder aanwijsbare reden en bij voorkeur in een orgaan of orgaansysteem dat bij iemand door erfelijke aanleg al extra kwetsbaar is. Omdat de gewrichtsklachten al in mijn jeugd waren begonnen legde ik dáár een verband mee. Als kind heb ik vaak bronchitis gehad en in mijn puberteit een paar keer heftige keelontsteking, waarvoor ik antibiotica heb gebruikt.

Ik kreeg het advies om mezelf iedere 14 dagen onderhuids in te spuiten met een preparaat dat de arts uit mijn bloed had bereid. Evenals bij de twintig jaar eerdere behandeling met dieet e.d., die geen onmiddellijk resultaat opleverde, werd me door deze arts gezegd dat de behandeling niet snel resultaat zou opleveren. Ik besloot het voorgestelde advies op te volgen. Mijn echtgenoot gaf mij elke 14 dagen een injectie, die niet pijnlijk was en ook geen merkbare reactie veroorzaakte. Maand in, maand uit was er geen enkele verbetering te bespeuren. Ik had de hoop op een positief resultaat al min of meer opgegeven, maar in de vijfde maand werd ik op een ochtend wakker en zei tegen mijn man: ”de pijn is verdwenen”. Dat was ietwat overdreven, maar er was ineens een duidelijke vermindering van de constant aanwezige pijn. Uiteraard had ik op dat moment nog steeds geen kracht in mijn rechter hand en linker voet. De pijn nam in de dagen daarna steeds verder af, zodat ik kon beginnen met oefeningen. De mitella was al gauw niet meer nodig. De injecties heb ik voor alle zekerheid nog een jaar lang voortgezet en de pijn bleef weg. Helaas liet de kracht in mijn rechter hand en linker voet nog veel te wensen over.

18 MAANDEN LATER (April 2012)

Het is nu al weer anderhalf jaar geleden dat ik de behandeling beëindigd heb. Sindsdien is de kracht in mijn rechter arm en hand geleidelijk verbeterd en uiteindelijk volledig normaal geworden mede door het oefenen en dat geldt ook voor de linker enkel en voet. Ik ben genezen, en dat zonder medicijnen te gebruiken! Ook wonen we nu weer in Amsterdam en het blijft goed gaan.

Naschrift L. Kunst
Kort na de ontvangst van bovenstaande ziektegeschiedenis die mevr. van W. op mijn verzoek had opgesteld, werd ik door haar vanuit Frankrijk gebeld met de verontrustende mededeling dat zij volgens een Franse arts een fistel in de linker bil had waaruit continu troebel vocht werd afgescheiden. Er waren geen verdere ziekteverschijnselen. Een fistel is een kleine opening die het lichaam maakt om oude ontstekingshaarden op te ruimen. Zo kunnen kanalen van 10-20 centimeter ontstaan tussen een ontstekingshaard diep in het lichaam en de buitenwereld. Met een CT-scan was in het ziekenhuis vastgesteld dat er bij deze patiënte een haard ter grootte van een pingpongbal aanwezig was ter hoogte van de plek waar voorheen de baarmoeder had gezeten. De chirurg voorzag een ingrijpende operatie waar hij weinig zin in had, zodat patiënte er niet erg gerust op was. Ik stelde haar in eerste instantie telefonisch gerust door uit te leggen dat dit een genezingsverschijnsel zou kunnen zijn en liet haar terugkomen. Er hoefde niet te worden ingegrepen. En inderdaad, de vochtafscheiding hield enkele maanden aan, maar stopte toen vanzelf. De autovaccinatie had kennelijk geleid tot het opruimen van de bacteriële resten die vanaf de gynaecologische operatie, meer dan 20 jaar eerder, in het kleine bekken aanwezig waren geweest. Omdat patiënte verder geen klachten meer heeft is de zorgverzekeraar niet genegen om een controle CT scan te vergoeden om te zien of de haard is verdwenen.

(click on 'subtitles/closed captions' to add English subtiles)